heftur með gaddavír, í kjaftinum sem blæðir mig. læstur er lokaður, inn í búri. dýr nakinn ber á mig, og bankar upp á frelsari, ótaminn setur í, ný batterí.

og hleður á ný, og hleður á ný, og hleður á ný, og hleður á ný.

við tætum tryllt af stað, út í óvissuna þar til að við rústum öllu, og reisum aftur.
aftur á ný, aftur á ný, aftur á ný, aftur á bak þar sem við ríðum.

aftur með gaddavír, sem rífur upp gamalt gróið sár, er orðinn ryðguð sál, rafmagnið búið. mig langar að skera, og rista sjálfan mig á hol, en þori það ekki, frekar slekk ég á mér. aleinn á ný...

suri thought at 9:27 PM